Op zoek naar het echte pelgrimsgevoel (8)

 22 augustus 2011 -

LUXE LEVENTJE - RUGZAK

Het is even voor zessen als ik weer wakker word. Ik zet koffie terwijl de andere Theo de afwas doet op onze kamer. Om kwart voor zeven staat iedereen klaar bij het busje. Over een ding zijn wij het helemaal eens: de kamers in dit hotel zijn ruim en mooi.

Onderweg naar het startpunt maken we nog een snelle stop om wat stokbroden en croissants in te slaan. Op dit moment is het nog een draaglijk temperatuurtje, maar het is vannacht maar weinig afgekoeld en weldra zal de zon weer genadeloos toeslaan.

We verlaten Saint-Alban-Les-Eaux langs een laan omzoomd door platanen en dalen af in het dal. Het duurt maar even of er wordt ook weer geklommen. Ook vandaag wandel ik met volle bepakking op mijn rug. De waterzak is gevuld met ruim 2 liter water. Verder genieten wij volop van mooie uitzichten op het dal van de Loire.

We bereiken Lentigny. Theo staat daar al te wachten met koffie en brood, dat is dan gelijk ons ontbijt voor vandaag. Gelukkig kunnen we ook terecht voor een mooie gemeentestempel, maar verder is hier alles gesloten. In de loop van de morgen passeren wij het 18e eeuwse kasteel Châtelus. In een nabij gelegen weiland hebben een aantal hengsten wel erg veel belangstelling voor een paar merries in het weiland ernaast.

Een tijdje laten bereiken we het tweelingdorp Saint-Jean-Puy en Saint Maurice sur Loire. Ook hier wacht Theo met een bakje koffie. Ondanks de toenemende hitte gaat die er goed in. Wij genieten ook nog steeds van het prachtig uitzicht op de Loire en de Gorges de Loire. Persoonlijk maak ik nog even een rondje door het stadje, bezichtig de Donjon en de plaatselijke kerk. Hier zijn veel oude muurschilderingen uit de 13e eeuw te bewonderen, waaronder een St. Jacobspelgrim, die pas in 1999 werd herontdekt.

Het is genieten van de omgeving waar we nu doorheen wandelen, maar even later tijdens een klim gaat er toch iets fout. In de omschrijving staat dat we na de afdaling haaks naar het oosten moeten afbuigen, maar ik ben alweer aan het klimmen.

Er is ook geen markering meer te zien. Ik ga terug en kom bij een begroeide weg, maar daar valt ook nergens een markering te bespeuren en het pad is verderop ook onbegaanbaar. Ik probeer nog een ander pad, maar dat loopt ook dood. Dan merk ik dat ik ook mijn routebeschrijving ben kwijtgeraakt. Ik besluit die eerst te gaan zoeken en vind hem een paar paden terug, waar ik eerder de markering zocht. Ik ben helemaal het spoor bijster en bel even naar de anderen om te informeren.

Juist op dat moment komt Arie aanlopen en die heeft gelukkig een GPS die nog werkt. Wij besluiten om het dorpje Bully in te geven en die richting op te gaan. Eerst komen wij toch weer op een doodlopend pad en kiezen dan ten einde raad voor een pad dat helemaal naar boven klimt. En daar vinden we warempel de goede markering. Ik houd het niet meer van de warmte en mijn rugzak weegt steeds zwaarder na die paar klimmen.

In Bully vinden wij ook geen café, waar ik zo op gehoopt heb. De verzorgingspost staat er wel, het is echter maar een mager schaduwplekje bij een kerkhof. Er is gelukkig wel een waterkraan. Ik draai hem wijd open en spuit me helemaal nat. Dat koelt wel iets af. Uitgeput en drijfnat drink ik wat Theo mij aanreikt. Gelukkig kom ik weer bij mijn positieven en drink nog een kop gevulde soep en een yoghurt.

Zodra de anderen weer aanstalten maken om verder te wandelen, neem ik toch nog even een kop koffie en maak gebruik van de kraan om mijn voorraad aan te vullen. Gelukkig zie ik dat ik daar mijn bril nog heb liggen. Ik besluit verder te gaan met een kleinere rugzak. De puf om foto’s te maken is echter helemaal over. Ik ben echt doodmoe en vraag me af hoe dat in de komende weken verder zal gaan.

In het plaatsje Dancé wacht Theo op ons bij de kerk. Ik zoek even verkoeling in de kerk, of ben ik toch op zoek naar bezinning? Ik weet het niet , maar het geeft me in ieder geval een rustig gevoel en het is er koel.

Daarna probeer ik nogmaals totale afkoeling te vinden onder een kraan bij een grote kuip. Terwijl ik daar even later in het gras lig, laat Theo nog eens 10 liter koud water over mijn rug stromen. Heerlijk is dat!

Voor vandaag resten ons nog 4 kilometer en ik besluit ook mijn nieuwe Teva’s maar eens uit te proberen. Enigszins ontspannen begin ik zo aan de laatste kilometers. Dan, toch nog een tegenvaller als aan het eind van de rit ook het enige café gesloten blijkt te zijn. Wij gaan niet bij de pakken neerzitten en drinken een biertje uit eigen koeling en rijden vervolgens richting Roanne voor onze overnachting.

Ik ben uitgeput als we daar aankomen, neem een ijskoude douche en val op bed in een diepe slaap.

Omstreeks 19 uur word ik weer wakker en besluit toch maar even naar het Chinese buffet te gaan, want dat is me gisteren uitstekend bevallen.

Daarna neem ik het wandelschema van de komende dagen nog eens door. Er is wat ruimte om te schuiven met de afstanden, maar wij willen in ieder geval maandag in de voormiddag Le Puy bereiken.

Mogelijk kunnen we op een avond wat langer doorwandelen, dan is de hitte wat draaglijker. Vandaag was de temperatuur de hele dag tegen de 40 graden. Dat hou je wel een voormiddag vol, maar in middaguren moet je toch je rust nemen en de schaduw opzoeken.

Nee, het leven van een pelgrim gaat niet altijd over rozen, ook niet van “luxe” pelgrims zoals wij.

En, dit luxe leventje zal ik volgende week zeker missen, als ik er alleen voor sta.

https://goo.gl/maps/jTrYUgyWXmmPeEAd8