WEST HIGHLAND WAY

 WEST HIGHLAND WAY

In het mooie ruige Schotland, het land van de doedelzakken en de Schotse rokken vlakbij Glasgow start deze zeer populaire lange afstand wandelweg.
De West Highland Way strekt zich uit over 154 km van Milngavie tot Fort William en biedt onderweg een enorme verscheidenheid aa

n landschappen, van landelijke parken tot loch-oevers en open heidevelden tot steile bergen.
Een aantal jaren was het een vaste wandelreis op het programma van TT-wandelreizen, maar daarna werden nieuwe wandelingen gemaakt, zoals o.a. Hadrians Wall, Great Glenn Way, e.d.
Maar na een aantal jaren staat hij weer op het programma. Een zeer mooie wandelreis, die al start met de overtocht van Amsterdam naar Newcastle met een heerlijk dinerbuffet. Waar men heerlijk kan slapen en uitgerust aankomst in Engeland. Een heerlijke start van het programma, het ook niet gek dat vele mensen kiezen voor dit als een soort mini cruise.
Na het ontschepen rijden we naar Edinburgh waar we pauze en een stadswandeling maken. Genieten van deze Schotse Hoofstad met zijn indrukwekkend kasteel.
Dan in een ruim uur rijden we naar Glasgow maken een rondrite en wandeling en overnachten in de omgeving van deze grootste stad van Schotland de poort naar de Schotse Hooglanden.


Dan is het tijd voor onze eerste echte wandeldag een wandeling van Milngavie, waar we natuurlijk even een foto maken bij het beginpunt naar Drymen door een relatief vlakke wandeling met de diverse landschappen, die we de komende 96 mijl tegenkomen. Het is altijd leuk aan te komen in Drymen, waar bij mooi weer vele wandelaars zich neervleien in het gras in het centrum voor een afsluitend drankje.
De volgende dag gaat het naar de Conic Hill. Het uitzicht vanaf Conic Hill is van wereldklasse, en je eerste kennismaking met de epische landschappen die je zult ervaren op de West Highland Way
Beneden u, zich uitstrekkend over het wereldberoemde Loch Lomond, ligt een keten van eilanden die de grensbreuk van het hoogland markeren, de letterlijke drempel tussen de laaglanden en de hooglanden van Schotland.


Nadat je jezelf hebt losgemaakt van het uitzicht op Loch Lomond, daal je af naar het kleine dorpje Balmaha. Verder het gedeelte gaat verder langs de oevers van Loch Lomond door een oud eikenbos.
Vanaf Inverarman komen we nu in een ander landschap. Een van stijgende bergen en zacht wandelen in de vallei.
Na zeven dagen wandelen krijgen we op een korte etappe van 14,5 km komen we oog in oog te staan met de imposante aanblik van Buachaille Etive Mor, een van de beroemdste Munro's van Schotland.
De naam van de berg vertaalt zich treffend naar The Great Herdsman of Etive, zittend bij de ingang van Glen Etive aan de linkerkant en de scène van de James Bond-film Skyfall, met de historische Glen Coe aan de rechterkant; het toneel van het bloedbad van Clan MacDonald in 1692.
Nee we beklimmen niet deze top. We gaan richting Altnafeadh, dicht bij de voet (en het startpunt!) van Buachaille Etive Mor, voordat je scherp rechts afslaat naar de Devil's Staircase. Deze zigzag klim brengt je naar het hoogste punt van de West Highland Way op 550m, gemarkeerd door een steenmannetje, met adembenemende uitzichten terug naar 'The Buachaille' en noordwaarts richting het Mamores gebergte.
Nadat je de Devil's Staircase hebt beklommen, slingert de Way gelukkig door de heidevelden voordat je afdaalt naar Kinlochleven.
Hierna nogmaals een stevig klim om uit het dal Kinlochleven te komen. Voor u ligt Lairigmor (de grote pas), waar u gemakkelijk kunt wandelen tussen steile en grote bergen. Het pad volgt de vallei terwijl deze naar het noorden buigt en het bos bereikt voordat het richting Glen Nevis gaat.
The Way gaat verder door bosplantages terwijl de hoogste berg van Groot-Brittannië, de Ben Nevis, in zicht komt.
Mocht je tegen de klim op te zien, dan staat het je vrij deze met behulp van het begeleidende busje deze over te slaan en toch te genieten van dit geweldige landschap. Overwegend wandelen we door een glooiend landschap tussen de bergen in.
Het eindpunt in Fort William, Het laatste stuk van de West Highland Way, waar Fort William en vieringen wachten.
Baan je een weg naar het centrum van de stad naar de finish voor een fotomoment met het bronzen standbeeld van een medewandelaar op Gordon Square.
De volgende dag is het nog mogelijk een beklimming van de Ben Nevis de hoogste berg van Schotland te doen.
De volgende dag rijden we terug naar New Castle waar we met de nachtboot weer terug gaan en terug kunnen kijken op een geweldige belevenis.
Wil je dit allemaal ook meemaken schrijf je dan in voor deze wandelreis. Alleen bij tijdige inschrijving kunnen we gunstige overnachtingen vinden.

Wandelen bij Ubon Ratchathani Ban Thung Yai

 Wandelen bij Ubon Ratchathani

Nu dat vanaf gisteravond constant de regen op het dak klettert besef ik dat ik weer erg veel geluk gehad heb met de afgelopen twee dagen dat ik heerlijk heb kunnen wandelen.

Na mijn eenvoudige maar prima ontbijt met koffie lever ik mijn sleutel in bij het Phadaeng Hotel en rij naar het plaatsje Ban Thung Yai om een wandeling te maken. Deze had ik gekregen van Facebook vriend en HHH Great master Stephen Unsworth Flash Git.
Het is een wandeling van 2017 en gewapend met de kaart en GPS ga ik op pad en natuurlijk een flesje water niet te vergeten.
Het is bewolkt en nog lekker koel er wordt rond 11.00 uur regen voorspelt, maar het blijft bij enkele vage druppels. De motorbike wordt bij de school geparkeerd en aan de wandel.
De Thaise mensen beantwoorden met groet mijn groet vriendelijk terug en ook de honden zien mij niet als een bedreiging. Een enkeling pas nadat ik mijn armen spreid, maar dan nemen ze afstand. Volgende keer maar wat versnaperingen ook voor die meenemen 😊
De wandeling gaat over een aantal mooie slingerende bospaden en door het dorp en over en langs het tempelterrein.
Op een terrasje bij een lokale shop pak ik een cola om de dorst te lessen en zo ook de lokale bevolking te steunen. Prijs 15 baht (€ 0,41) rond het af. Zij blij en ik gelukkig.
Achter de tempel is een loods met een aantal lange smalle boten, waar wel denk ik een 20 personen in kunnen. Een lange trailer staat er bij het zijn sierboten waarschijnlijk voor plechtigheden.
Als ik weer droog bij de motorbike komt voel ik enkele lichte spetters. Wat doe ik even eten ? Nee, het is nog te vroeg. Eerst nog maar een wandeling maken op dezelfde kaart van Stephen.
Deze start een paar kilometer verder bij het Dong Fa Urban Forest. Een Botanische tuin en bossen. Maar heb van deze wandeling niet zo duidelijke kaart. Begin al direct fout door het oversteken ban en stuw om aan de andere kant van de rivier te wandelen. Maar ik geniet van dit pad langs de rivier, maar zie dat er geen brug meer komt.
Maar ach wat maakt het uit het weer is goed en het is prachtig wandelen. Maar dan belemmerd een hek de doorgaan en zie dat er een 50 meter verder nog een staat. Wat doe ik er tussendoor, maar een groot aantal rode bosmieren wandelen als ene soort bewakers over de houten stammetjes. Deze kunnen venijnig bijten weet ik uit ervaring. Besluit terug te wandelen.
Pak een ander pad, welke me slingerende tussen de rijstvelden brengt over enkele dijkjes.
Ach wat is het weer genieten als ik na weer ca 3 kilometer bij de motorbike kom besluit ik het hierbij te laten. De route van Stephen moet wachten tot een volgende keer.
Maak een stop bij Ingfah farm café, deze keurige en mooie coffeeshop en restaurant. Een heerlijke aardbeien smoothie en hapje gebakken rijst met ei
Een mooi terras en verder een aantal fruitbomen, drie grote vijvers met vis. Voor het restaurant vertelde de eigenaar John, samen met vrouw zijn ze deze farm cafe begonnen. Eenden en konijnen zijn ze ook mee begonnen.

Een menukaart in het Thais maar ook in Engels nodigt uit om hier eens aan te gaan en te eten op het terras.
Op de terugweg naar huis op de motorbike moet ik toch even schuilen voor een regen. Het was weer een fijn weekend. Ach en met de tweede plaats van Max Verstappen was ik ook weer tevreden. Was weer een spannende race.
Zie dat 2 of 3 grote bomen zijn gekapt bij de buren. Alle takken met bladeren liggen op het veld in de tuin. Maar eens kijken hoe die verdwijnen, maar het is nu te nat. Zelfs onze hond Wifi, die zich soms een dag niet laat zien vindt het in huis beter dan buiten. Al is Mukdarat het daar niet geheel mee eens 😉

Mijn tweede Ubon Hash

 Mijn tweede Ubon Hash

Nee de opzet van een Hash is anders dan bij een wandeling, heb ik ervaren. Vind je het leuk om met andere wandelaars een wandeling te maken en iemand warm ervoor te maken. Iets anders is het bij de HHH (Hash Harriers House) blijkbaar. Misschien ook een reden, dat ik tijdens mij jarenlange wandel ervaring er nooit iets van had gehoord.
Wel groepen van Hass runners gezien, dat was in Chiang Mai, Yogjakarta en ook in het Redlight District in Amsterdam maar nooit in verbinding met ook het wandelen. Terwijl nu ik een paar keer mee heb gedaan, blijkt dat nagenoeg iedereen wandelt.
Ik heb ook nog nooit meegemaakt mijn 55 jaar actief in organisatie van de wandelsport dat een organisatie “Piss Off” was als je reclame voor hun maakte omdat je het een leuk evenement vond.

Maar afgelopen zaterdag was mijn derde Hash, na de laatste in Chiang Mai. Vertrok op tijd van huis en had mijn kamer in het Phadaeng Hotel. Goedkoop, netjes, ruim en schoon en je mag ook nog eens om 11.00 uur inchecken. ’s Morgens is er gratis koffie en toast met jam en dat voor 11 tot 13 euro.
Het hotel heeft zoveel reproducties van schilderijen, dat er geen plaats is aan de muren ook op de grond staan ze uitgestald. Vriendelijk personeel.

Nu dat vriendelijk personeel hadden ze ook in Mexicaans restaurant en rooms Outside Inn. Ook de eigenaar Zlatko Jozic van oorsprong uit Servië was een zeer joviale man, die ook met iedereen een praatje maakte. Ook dat die je gelijk steeds bij de voornaam noemt doet je goed.
De inschrijving ging snel, we hadden en een twintig lopers minder dan vorige maand, maar het was zeker niet ongezellig. Dus mijn oproep om te komen had niets opgeleverd.
De sfeer was direct goed. Door de harde regen in de periode ervoor hadden de hazen (dat zijn de route uitzetters) het probleem dat de ringen vaak weg geregend waren. Ze hadden smalle gele lintjes opgehangen, die soms moeilijk te zien zijn in het groen. Maar dit is denk ik het grote verschil met een Hash bij het wandelen zorg je voor een goede bewegwijzering, zodat er geen twijfel is.
Bij de Hash is zo dat men op een kruising de juiste pad moet zoeken, dus gaan op een kruising in elke richting iemand in en als die de volgende merkteken/lint heeft gezien roept men “ON ON” terwijl men voor de achter opkomende de juiste pad aangeven.

Na tweemaal hebben we een Bier Stop. En dat is dan weer echt Thailand. Komen we bij het Apollo resort met eigen drank, worden we door de vriendelijke eigenares gewoon uitgenodigd op haar terras plaats te nemen. Terwijl ze veel belangstelling heeft voor de HHH.
Dan zie we het bordje “ON IN” dat betekent laatste drankstop en einde. Terwijl wij genieten van de drank en iemand heeft heel veel Chocolade Brownies gebakken.
Ondertussen hebben de chauffeurs de auto bij het begin op gehaald en op een plaats tegenover de Outside Inn wordt het Cirkel ceremonie uitgevoerd. Daar komen de mensen die, nieuw, goed of iets slechts gedaan in het midden. Krijgen daar te horen wat de reden is met een beker bier, die dan ook daarna opgedronken moet worden.
Ook ik kreeg natuurlijk mijn beurt met een dubbele bier voor mijn reclame maken voor de Hash Ubon. Daarna heb ik nog een lekker Mexicaanse Chicken Fajitas gegeten.
Ondertussen alweer een kamer geboekt bij Phadaeng Hotel voor de aankomende Hash op zaterdag 6 augustus (1e zaterdag van de maand) want daar ben ik zeker weer bij.
Ook nog even daarna een afsluitende cola gepakt bij The Wrong Way, die tegenover het hotel ligt. Dan is het naar de kamer om de sprintrace te bekijken en zien hoe Max Verstappen deze op zijn naam schreef.

Hoe het allemaal begon met de TT-wandelreizen Korea - Japan – Taiwan

 

Ja waar ben ik aan begonnen om met zo groep op pad te gaan. Maar had al met iedereen van de groep kennisgemaakt tijdens een Info en contactdag in ’s Hertogenbosch. Waar we een rondleiding kregen en een boottocht onder de stad Den Bosch. Waar natuurlijk de Bossche Bol niet ontbraken.

Zuid-Korea Seoul en ook Wonju was geen probleem, doordat ik een grote groep had kon ik een touringcar huren en ook voor de rondleidingen een plaatselijke gids.


Dan naar Japan, de kaartjes voor de Narita Expres had ik goed voorbereid op het internet goed de procedures bekeken. Foto’s van waar ophalen enz. We hebben we hotel bij station Shinjuku, die een pendeldienst tussen het hotel en het station onderhield. Wat kan er misgaan?

Ruud was de langste van het stel en moest achterin lopen, en als iedereen daartussen bleef kon er volgens mij niets fout gaan.

Echter bij aankomst op station Shinjuku was de drukte overweldigend. Natuurlijk had ik op TV wel eens gezien dat er deurdouwers waren in de Metro tijdens de spits. Maar nu om deze tijd.

Snel met de groep eruit uitgang Zuid kwamen we buiten Lucht en iedereen nog compleet!
Echter de pendel vertrok van uitgang West. Waar is die? 

Weer na binnen kon niet meer want de kaartjes waren opgeslokt. Voor ons een drukke weg en ook rechts van ons. Een politieagent die ik wilde raadplegen vluchten weg, omdat hij geen Engels kon. Maar via een student, werd me vertelt dat ik de weg moest oversteken. Nu zag daar uitgang New-Zuid, uiteindelijk moesten we nog een weg overstekken. Dit enorme station met liefst 4,5 miljoenen reizigers op een dag heeft 16 perrons, drie verdiepingen. En een groot aantal particulieren spoorwegen allemaal met een eigen station gedeelte.

We komen bij uitgang West drie verdiepingen en zie beneden een bus van het hotel staan. Ik maak een run er heen en vertelde dat die moest wachten want ik had nog een hele groep.
Nee zei die de laatste rit, dus hotel gebeld en de bus kwam toch nog terug we waren allemaal in het hotel gearriveerd.

Nu na al de jaren ben ik wel door de wol geverfd en heb geen problemen met of het nu Sydney, China Beijing, Xian of Changdu of Rusland Vladivostok is.


Zal in mijn blog in de komende periode enkele leuke terugblikken en ervaringen opnemen


Hoe het allemaal begon met de TT-wandelreizen Nieuw-Zeeland en Australië

Was in die tijd ook erg actief met de wandelwegen en had in 2004 het Airbornepad van Lommel naar Arnhem de wandelgids met een werkgroep gemaakt. Gaf daar ook een aantal lezingen over in gemeentelijke bibliotheken, ook een in Kasteel Heeswijk maar ook bij een wandelvereniging Groot Gestel.

Daar vroeg men ik niet naar Nieuw-Zeeland en Australië ging. Ik dacht waarom niet Ben van de Velden was gestopt en had geen bezwaar en niemand ging daarheen. Ik moest een programma maken speciaal voor deze groep en dit was niet low-budget.

Ik had een stilzwijgende afspraak met Jago, waar ik nog wel eens reizen begeleidde niet op zijn terrein te komen.

Echter tijdens de Tweedaagse van Bern waar ik met een personenbusje voor Jago heen was.
Hoorde ik dat de groep bij mij annuleerde, omdat er een aantal verveelde dingen gebeurd waren met ziekte en een ongeluk binnen de vereniging. Ik had speciaal voor hun een wandelprogramma op verzoek in Nieuw-Zeeland gemaakt, dus dat ging niet door.

Echter had nog drie belangstellenden maar ja dat was te weinig en zouden een jaar later wel voldoende deelnemers voor zijn? Nu het werden er liefst 27.

Ik organiseerde vooraf een wandeldag met een wandelend diner in Oosterbeek. 


Deze plaats kon ik door en door het uitzetten van het Airbornpad Market Garden


Waar ik 2,5 jaar mee bezig ben geweest.

Na de bijeenkomst werd met behulp van twee extra chauffeurs deze reis gemaakt. Een geweldige wandelreis vol gezelligheid en vele malen samen eten.


In Ierland waar ik wandelden hoorde ik dat de groep toch naar Nieuw-Zeeland was geweest met Jago en tijdens de wandeling vroeg twee wandelaars of ik ook naar Korea- Japan en Taiwan ging.

Nee daar was ik nog nooit geweest, maar als op de slaapzaal van de Ganzenheuvel nog iemand dat vraagt.  Toeval bestaat niet maar begrijp het nog steeds niet tijdens de Vierdaagse vragen nog enkele of ik dat niet zou willen organiseren.

Als ik dan ook nog eens een mail ontvang waarin Wim Maas mij vraagt of ik voor een groep van 9 plus 3 (alleen Korea) dit zou willen organiseren. Denk ik waarom niet, ik wil daar ook wel eens heen.

Nooit bang geweest voor iets te organiseren en ook niet voor de taal, want met mijn handen en voeten regelde ik alles. Jarenlang een groepsreis naar Engeland voor de 100 Engelse Mijlen (Centurion) gemaakt, zorgde voor de verzorging, overnachtingen en vervoer en liep zelf dan ook nog even de wedstrijd.

Zo gingen we met een grote groep van twintig wandelaars naar Korea - Japan en Taiwan maar daar de volgende keer over.

Wandeling bij Ubon Ratchathani - Ban Wang Yang

 

Wandeling bij Ubon Ratchathani - Ban Wang Yang

29 juni 2022

Kan de drang om nog even te wandelen toch niet onderdrukken. Nu ik toch in Ubon Ratchathani ben even nog een wandeling te maken..

Voor mijn vertrek had ik van een vriend  Stephen Unsworth, de ‘Flash Git’ / Steve Grand Master van Hash harrier House Ubon Ratchathani. Die trouwens op 9 juli 2023 weer een nieuw Hash hebben en verzamelen bij  Outside Inn. Zorg dat je erbij aanwezig kan zijn.

Informatie vind je op https://www.facebook.com/ubonhash/

Een wandelroute van een eerdere HHH ontvangen op kaart.  Aangekomen de motorbike geparkeerd en op pad. Het water niet vergeten, want een ruststop onderweg is er dit keer niet.

Toch valt het soms niet mee om het juiste pad te vinden, want wat betekent Jungle track een smal pad?, een bijna onzichtbaar pad? of een pad/weg tussen de bossen? Zonder aanwijzingen moet ik toch wel een paar keer gokken en als ik aan de andere zijde ben. Toch eerst even kijken hoe ik nu echt gelopen had moeten.  Was leuk te wandelen al was het wel erg warm.  Op de rivier zie ik enkele vissersbootjes en bij Hat Tha Hong liggen ook enkele viskwekerijen in het water te drijven.


Dorpsbewoners die met hun koeien rondwandelen om ze te laten grazen.

En het is erg leuk hoe vriendelijk alle bewoners zijn. Ondanks ik vaak door hun tuin of over het erf wandel. Terwijl vele lekker de hitte ontvluchten in hun hangmatje en die zullen wel gedacht hebben wat doet die gekke buitenlander.

De honden laten soms even zich horen, maar zijn niet agressief tegenover mij, iets wat me eigenlijk erg meeviel. Een afwisselende route op verschillende plaatsen zijn mensen bezig met huisvlijt.

De landerijen worden besproeid terwijl de muziek hun eentonige werk verlicht. Langs de rivier lopen en passeer de Rivierside tempel Wat Ban Wang Yang.  Als ik ergens kijk of ik een smal pad in moet komt een fietser naar me en vraag wat ik doe. Er is dus toch wel wat sociale controle. Als ik hem vertel dat ik een hike maak, groet die me vriendelijke en rijdt weer door of die nu precies wist wat ik deed weet ik niet.

Het is net geen 9 kilometer geworden en ben na 1 uur en 42 minuten weer bij de motorbike. Even bij een plaatselijk shopje een ijsthee en dan weer terug naar huis. Was een mooie week.

Een keer5 samen op wandelreis door Thailand dat kan.  Wandelreis Thailand

Hoe ik gelopen heb met de lussen staat hier 

https://www.komoot.nl/tour/824370267?share_token=av1Vg1uNmwbljeWfXhPebDrC3y3zzfaKBgPsZ93z9afh4HxpK5&ref=wtd