Wandelen bij Ubon Ratchathani Ban Thung Yai

 Wandelen bij Ubon Ratchathani

Nu dat vanaf gisteravond constant de regen op het dak klettert besef ik dat ik weer erg veel geluk gehad heb met de afgelopen twee dagen dat ik heerlijk heb kunnen wandelen.

Na mijn eenvoudige maar prima ontbijt met koffie lever ik mijn sleutel in bij het Phadaeng Hotel en rij naar het plaatsje Ban Thung Yai om een wandeling te maken. Deze had ik gekregen van Facebook vriend en HHH Great master Stephen Unsworth Flash Git.

Het is een wandeling van 2017 en gewapend met de kaart en GPS ga ik op pad en natuurlijk een flesje water niet te vergeten.

Het is bewolkt en nog lekker koel er wordt rond 11.00 uur regen voorspelt, maar het blijft bij enkele vage druppels. De motorbike wordt bij de school geparkeerd en aan de wandel.

De Thaise mensen beantwoorden met groet mijn groet vriendelijk terug en ook de honden zien mij niet als een bedreiging. Een enkeling pas nadat ik mijn armen spreid, maar dan nemen ze afstand. Volgende keer maar wat versnaperingen ook voor die meenemen

De wandeling gaat over een aantal mooie slingerende bospaden en door het dorp en over en langs het tempelterrein.

Op een terrasje bij een lokale shop pak ik een cola om de dorst te lessen en zo ook de lokale bevolking te steunen. Prijs 15 baht (€ 0,41) rond het af. Zij blij en ik gelukkig.

Achter de tempel is een loods met een aantal lange smalle boten, waar wel denk ik een 20 personen in kunnen. Een lange trailer staat er bij het zijn sierboten waarschijnlijk voor plechtigheden.

Als ik weer droog bij de motorbike komt voel ik enkele lichte spetters. Wat doe ik even eten ? Nee, het is nog te vroeg. Eerst nog maar een wandeling maken op dezelfde kaart van Stephen.

Deze start een paar kilometer verder bij het Dong Fa Urban Forest. Een Botanische tuin en bossen. Maar heb van deze wandeling niet zo duidelijke kaart. Begin al direct fout door het oversteken ban en stuw om aan de andere kant van de rivier te wandelen. Maar ik geniet van dit pad langs de rivier, maar zie dat er geen brug meer komt.

Maar ach wat maakt het uit het weer is goed en het is prachtig wandelen. Maar dan belemmerd een hek de doorgaan en zie dat er een 50 meter verder nog een staat. Wat doe ik er tussendoor, maar een groot aantal rode bosmieren wandelen als ene soort bewakers over de houten stammetjes. Deze kunnen venijnig bijten weet ik uit ervaring. Besluit terug te wandelen.

Pak een ander pad, welke me slingerende tussen de rijstvelden brengt over enkele dijkjes.

Ach wat is het weer genieten als ik na weer ca 3 kilometer bij de motorbike kom besluit ik het hierbij te laten. De route van Stephen moet wachten tot een volgende keer.

Maak een stop bij Ingfah farm café, deze keurige en mooie coffeeshop en restaurant. Een heerlijke aardbeien smoothie en hapje gebakken rijst met ei

Een mooi terras en verder een aantal fruitbomen, drie grote vijvers met vis. Voor het restaurant vertelde de eigenaar John, samen met vrouw zijn ze deze farm cafe begonnen. Eenden en konijnen zijn ze ook mee begonnen.

Een menukaart in het Thais maar ook in Engels nodigt uit om hier eens aan te gaan en te eten op het terras.

Op de terugweg naar huis op de motorbike moet ik toch even schuilen voor een regen. Het was weer een fijn weekend. Ach en met de tweede plaats van Max Verstappen was ik ook weer tevreden. Was weer een spannende race.

Zie dat 2 of 3 grote bomen zijn gekapt bij de buren. Alle takken met bladeren liggen op het veld in de tuin. Maar eens kijken hoe die verdwijnen, maar het is nu te nat. Zelfs onze hond Wifi, die zich soms een dag niet laat zien vindt het in huis beter dan buiten. Al is Mukdarat het daar niet geheel mee eens

https://www.komoot.nl/tour/837396689?ref=wtd

Mijn tweede Ubon Hash

 Mijn tweede Ubon Hash

Nee de opzet van een Hash is anders dan bij een wandeling, heb ik ervaren. Vind je het leuk om met andere wandelaars een wandeling te maken en iemand warm ervoor te maken. Iets anders is het bij de HHH (Hash Harriers House) blijkbaar. Misschien ook een reden, dat ik tijdens mij jarenlange wandel ervaring er nooit iets van had gehoord.

Wel groepen van Hass runners gezien, dat was in Chiang Mai, Yogjakarta en ook in het Redlight District in Amsterdam maar nooit in verbinding met ook het wandelen. Terwijl nu ik een paar keer mee heb gedaan, blijkt dat nagenoeg iedereen wandelt.

Ik heb ook nog nooit meegemaakt mijn 55 jaar actief in organisatie van de wandelsport dat een organisatie “Piss Off” was als je reclame voor hun maakte omdat je het een leuk evenement vond.

Maar afgelopen zaterdag was mijn derde Hash, na de laatste in Chiang Mai. Vertrok op tijd van huis en had mijn kamer in het Phadaeng Hotel. Goedkoop, netjes, ruim en schoon en je mag ook nog eens om 11.00 uur inchecken. ’s Morgens is er gratis koffie en toast met jam en dat voor 11 tot 13 euro.

Het hotel heeft zoveel reproducties van schilderijen, dat er geen plaats is aan de muren ook op de grond staan ze uitgestald. Vriendelijk personeel.

Nu dat vriendelijk personeel hadden ze ook in Mexicaans restaurant en rooms Outside Inn. Ook de eigenaar Zlatko Jozic van oorsprong uit Servië was een zeer joviale man, die ook met iedereen een praatje maakte. Ook dat die je gelijk steeds bij de voornaam noemt doet je goed.

De inschrijving ging snel, we hadden en een twintig lopers minder dan vorige maand, maar het was zeker niet ongezellig. Dus mijn oproep om te komen had niets opgeleverd.

De sfeer was direct goed. Door de harde regen in de periode ervoor hadden de hazen (dat zijn de route uitzetters) het probleem dat de ringen vaak weg geregend waren. Ze hadden smalle gele lintjes opgehangen, die soms moeilijk te zien zijn in het groen. Maar dit is denk ik het grote verschil met een Hash bij het wandelen zorg je voor een goede bewegwijzering, zodat er geen twijfel is.

Bij de Hash is zo dat men op een kruising de juiste pad moet zoeken, dus gaan op een kruising in elke richting iemand in en als die de volgende merkteken/lint heeft gezien roept men “ON ON” terwijl men voor de achter opkomende de juiste pad aangeven.

Na tweemaal hebben we een Bier Stop. En dat is dan weer echt Thailand. Komen we bij het Apollo resort met eigen drank, worden we door de vriendelijke eigenares gewoon uitgenodigd op haar terras plaats te nemen. Terwijl ze veel belangstelling heeft voor de HHH.

Dan zie we het bordje “ON IN” dat betekent laatste drankstop en einde. Terwijl wij genieten van de drank en iemand heeft heel veel Chocolade Brownies gebakken.

Ondertussen hebben de chauffeurs de auto bij het begin op gehaald en op een plaats tegenover de Outside Inn wordt het Cirkel ceremonie uitgevoerd. Daar komen de mensen die, nieuw, goed of iets slechts gedaan in het midden. Krijgen daar te horen wat de reden is met een beker bier, die dan ook daarna opgedronken moet worden.

Ook ik kreeg natuurlijk mijn beurt met een dubbele bier voor mijn reclame maken voor de Hash Ubon. Daarna heb ik nog een lekker Mexicaanse Chicken Fajitas gegeten.

Ondertussen alweer een kamer geboekt bij Phadaeng Hotel voor de aankomende Hash op zaterdag 6 augustus (1e zaterdag van de maand) want daar ben ik zeker weer bij.

Info op https://www.facebook.com/ubonhash

Ook nog even daarna een afsluitende cola gepakt bij The Wrong Way, die tegenover het hotel ligt. Dan is het naar de kamer om de sprintrace te bekijken en zien hoe Max Verstappen deze op zijn naam schreef.

Hoe het allemaal begon met de TT-wandelreizen Korea - Japan – Taiwan

 

Ja waar ben ik aan begonnen om met zo groep op pad te gaan. Maar had al met iedereen van de groep kennisgemaakt tijdens een Info en contactdag in ’s Hertogenbosch. Waar we een rondleiding kregen en een boottocht onder de stad Den Bosch. Waar natuurlijk de Bossche Bol niet ontbraken.

Zuid-Korea Seoul en ook Wonju was geen probleem, doordat ik een grote groep had kon ik een touringcar huren en ook voor de rondleidingen een plaatselijke gids.

Dan naar Japan, de kaartjes voor de Narita Expres had ik goed voorbereid op het internet goed de procedures bekeken. Foto’s van waar ophalen enz. We hebben we hotel bij station Shinjuku, die een pendeldienst tussen het hotel en het station onderhield. Wat kan er misgaan?

Ruud was de langste van het stel en moest achterin lopen, en als iedereen daartussen bleef kon er volgens mij niets fout gaan.

Echter bij aankomst op station Shinjuku was de drukte overweldigend. Natuurlijk had ik op TV wel eens gezien dat er deurdouwers waren in de Metro tijdens de spits. Maar nu om deze tijd.

Snel met de groep eruit uitgang Zuid kwamen we buiten Lucht en iedereen nog compleet!
Echter de pendel vertrok van uitgang West. Waar is die? 

Weer na binnen kon niet meer want de kaartjes waren opgeslokt. Voor ons een drukke weg en ook rechts van ons. Een politieagent die ik wilde raadplegen vluchten weg, omdat hij geen Engels kon. Maar via een student, werd me vertelt dat ik de weg moest oversteken. Nu zag daar uitgang New-Zuid, uiteindelijk moesten we nog een weg overstekken. Dit enorme station met liefst 4,5 miljoenen reizigers op een dag heeft 16 perrons, drie verdiepingen. En een groot aantal particulieren spoorwegen allemaal met een eigen station gedeelte.

We komen bij uitgang West drie verdiepingen en zie beneden een bus van het hotel staan. Ik maak een run er heen en vertelde dat die moest wachten want ik had nog een hele groep.
Nee zei die de laatste rit, dus hotel gebeld en de bus kwam toch nog terug we waren allemaal in het hotel gearriveerd.

Nu na al de jaren ben ik wel door de wol geverfd en heb geen problemen met of het nu Sydney, China Beijing, Xian of Changdu of Rusland Vladivostok is.

Zal in mijn blog in de komende periode enkele leuke terugblikken en ervaringen opnemen