Rond mijn 11e jaar ben ik begonnen met het wandelen, hoe ik daar toe kwam heb ik beschreven in Het Dagboek van een Wandelaar maar rond mijn 19e jaar begon ik als ik vrij, want na mijn tijd als kok in de horeca bij de landmacht kok geworden, was ook wandelwegen te wandelen.
Dat werd aangewakkerd door een artikel in het Bondsblad Op Goede Voet van de KNBLO waar een verslag werd gedaan over een wandelweg in de buurt van Kassel. Had ook gelezen dat bij Osnabrück in Wiehengebirgte een aantal wandelwegen waren. Door de oefeningen kwam ik regelmatig in deze omgeving en begon wandelwegen als de Wittekindsweg, Pickerwege, Todenwege, Friesenweg en Weserbergland te bewandelen.
Maar deed deze altijd alleen met een rugzakje op. Vroeg wel eens iemand mee via het clubblad, maar dan melden iemand die jou tempo niet liep of ik het niet zag zitten daar een week mee op stap te gaan.
Nu was ik altijd al actief, want met me 12e schreef ik verslagen in het clubdlad van de Haagsche Wandel Vrienden en met mijn 14e maakte ik een overstap naar de RWV (Rotterdamse Wandel Vereniging) ook dar zorgde ik voor verslagen en allerlei vulling voor het maandblad. Van Hoe is de staatnd ? wat is je kilometerstand tot Wist je dat....
Als ik in 1974 geplaatst wordt in Oirschot kom ik met de wsv OLAT (Ollandse Lange Afstand Tippelaars) in contact in deze link leest u hoe de liefde voor OLAT begon. Daarna ben ik liefst 32 jaar actief in diverse bestuursfunctie van de vereniging geweest.
Met mijn vriend en medebestuurslid Jan v.d. Ven wandelden we regelmatig wandelpaden in België waar onder die van de GR56 in de Oostkantons. Tijdens een bestuursvergadering waren zo vol lof over de wandeling, dat onze voorzitter Ben van de Velden voorstelde om een wandelweek over deze GR in de Oostkantons te organiseren. Met ene groot aantal families en auto reden we naar de Ardennen. We wandelden samen, kookten en deden spelletjes.
Hierna ging ik wandelweken over de Duitse en Belgische wandelpaden organiseren, had zelf nog geen rijbewijs, maar wist altijd wel familieleden, en vrienden te organiseren om te rijden met een minibusje. Ik zorgde voor de maaltijden en wandelde mee. Overnachtingen in Jeugdherbergen en natuurvriendenhuizen.
Na enige van deze reizen had ik de gedachte om de Tour de Mont Blanc gaan doen. Een oproep in het OLAT-Nieuws leverde vele belangstellenden. Hele gezinnen, maar moest men met rugzak een aantal dagen lopen op bergschoenen. Dus begon ik wandel weekenden in de Ardennen te organiseren, waar men met bergschoenen en rugzak moest wandelen. Zo vielen er toch wel een aantal; af en door de prijs vielen ook de gezinnen weg. Uiteindelijk kon ik zelf door privé omstandigheden deze wandeling niet maken en heb Piet Knoester bereid gevonden dit over te nemen. Uiteindelijk heb ik nooit meer de Tour de Mont Blanc gedaan.
Met Jan v.d. Ven gingen we met groepjes de GR-5 wandelen en we liepen toch wel dagafstanden van ruim 30 kilometer. Voor OLAT organiseerde ik nog steeds wandelweekend in de Ardennen. Tot dat ik mijn dochters kreeg, mijn partner wandelde ook en een weekend was te lang. Dus werden het dagtochten, de uiteindelijk de OLAT-clubreizen, naar de Ardennen met een touringcar. Welke nog steeds bij OLAT worden georganiseerd. Ik gebruikte de naam TT-clubreizen was Theo Tromp, maar kon ook Theo en Toon van Wordragen betekenen ;-)
Maar rond de Pasen ging ik voor OLAT een wandelweek in de Ardennen organiseren in Hamoir. Er werd een huis gehuurd voor een groep. Het ging een beetje omslachtig want de toenmalige penningmeester wilde eerst van elke inschrijvingen het geld binnen zien. Gevolg was dat we in drie huizen overnachten, die meer dan 10 km uit elkaar lagen. Maar wel in één huis aten.
Tijdens deze reis waar ook Frans Staal (Frans Cognac) was kwam het idee omdat ook het volgende jaar weer te doen en nagenoeg alle deelnemers betaalde 100 gulden aan, zodat ik voor het jaar er op alvast een huis kon vast leggen. De naam TT-wandelreizen was een feit.
Liefst 24 jaren heb ik elk jaar eerst 1 week en daarna twee weken georganiseerd. We reden de zaterdag met vier personenbusjes en de volgende zaterdag kwam er een touringcar met de nieuwe groep en wat dagwandelaars. Ik zorgde voor Chili Con carne na de wandeldag voor ca 80 deelnemers.
En de de oude groep ging met de touringcar terug en daarna begon de tweede week met nieuwe wandelingen. Dus er waren er ook die 2 weken bleven.
Voor zes uur was ik bezig met het ontbijt en trouw was Frans er dan ook voor een bakje koffie, we wandelden over verschillende afstanden 15/20km en een 30/40 km groep. Met koffiekopje en lepeltje werd de avond ervoor gekeken hoe ik het moest indelen. Zodat we aan het eind van de dag overal weer een chauffeur hadden, want die wandelden ook mee.
Een uur na terugkomst had ik voor een 32 tot 36 personen een driegangen maaltijd klaar. Als men daarna aan de koffie was, ging ik douchen en dan ging de bar open. Nu was dat zelfbediening geld deed men in een schaaltje. In een week gingen er toch wel 12 kratten Trappistenbier Rochefort 8 door en ook een groot aantal Abdijbier Leffe Brune.
Deelnemers waren nagenoeg elk jaar dezelfde en als iemand niet meer meeging dan bracht een van de oud deelnemers wel iemand mee.
Ook nog tweemaal een wandelreis naar Fussen in Duitsland Beieren bij Peter Schoorstra.
Helaas zijn de foto's van al deze jaren verloren gegaan, misschien nog ergens op de zolder in een fotoalbum op zolder in Weert
Pas na vierentwintig jaar veranderde deze wandelweken in de Ardennen/Eifel naar andere landen.
Maar daarover een andere keer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten