Op zoek naar het echte pelgrimsgevoel (10)

 24 augustus 2011

Vanmorgen hebben we de bagage weer in ons busje gestopt en zijn we om zeven uur op weg naar Montverdun voor de start.
Op het dorpsplein gebruiken we ons ontbijt en dan weer te voet op pad op onze pelgrimage.

Volgens de beschrijving zitten er voor vandaag weer behoorlijk wat klimmen in de route, maar vanwege de bewolking belooft de temperatuur draaglijk te blijven.
Regelmatig krijgen we prachtige uitzichten, maar gelukkig is er ook afwisseling met bossen.

In het plaatsje besluit ik om even een bezoek te brengen aan de kerk. Terwijl ik rustig wat drink en tot rust kom bekijk ik al het moois dat in de kerk te zien is. In een crypte ligt een baby begraven en er zijn ook enkele mooie muurschilderingen.
In een ervan herken ik het Laatste Avondmaal. Als ik buitenkom is de temperatuur weer behoorlijk aan het oplopen en ik merk dat de voorraad in mijn waterzak behoorlijk gezakt is.

Wat verderop kom ik in Montbrison, waar we onze warme lunch gebruiken op een terras. Vanwege een begrafenis is er daarna geen gelegenheid om even de kerk binnen te wippen dus gaan we direct door.
Als wij het dorp uitwandelen, gooit het weer plots roet in het eten. Het begint met een paar grote druppels, maar we zijn nog geen honderd meter verder of de hel breekt los en het begint te onweren.
We besluiten om vandaag niet verder te trekken en hier de wandeling te beëindigen.

Theo brengt ons naar het overnachtingsadres, dat is het voordeel van vervoer wat ik deze dagen wel ervaar. Al blijft het gewicht op de rug hetzelfde en moet toch alles geregeld worden.

Op zoek naar het echte pelgrimsgevoel (9)

 23 augustus 2011

Rugzak op van Amions - Montverdun

Het is nog geen half zeven als Theo van de Ven al in de tuin van ons hotel zit te wachten en nauwelijks een half uur later vertrekken wij naar Amions, het 25 km verderop gelegen startpunt van vandaag.
Daar ontbijten we, met z’n allen, onder een licht bewolkte hemel. Het ziet er naar uit dat de zon vandaag geen moeite zal hebben met de nog aanwezige wolkjes.

We wandelen over een rustige asfaltweg, die snel overgaat in een onverhard pad. Hier en daar ook wat bosschages en dat geeft schaduw. Vanuit een weiland staan de koeien ons belangstellend aan te gapen.
Een eind verderop heeft een zestal honden belangstelling, maar ze zijn zo klein dat ik mijn dazer niet hoef te gebruiken. Dat brengt me echter op het idee dat ding eens uit te proberen. Achter een hek staan wel een paar van die joekels en die druipen meteen met de staart tussen de benen af.

Onze eerste doorkomstplaats vandaag is Pommiers-en-Forez, een vestingstadje met een mooie kerk.
Even buiten de bebouwde kom, op een schaduwrijk plekje, heeft Theo van de Ven zijn post gestald. Wij drinken wat en hij heeft ook een mooie perzik voor ons.
We blijven maar even want het parkoers is lekker vlak en nu kunnen we kilometers maken. Bij een meer zie ik een statige witte reiger die vanuit een kale boom het hele gebied overziet. In Bussy-Albieux tref ik een café en daar laat ik mij een biertje goed smaken. Ik schaf wat postzegels aan om binnenkort eens kaarten naar bekenden te kunnen sturen. (Die van U is natuurlijk nog onderweg!)

Theo van de Ven wacht ondertussen een aantal kilometers verderop met een heerlijk gevulde soep.
Ik ga even languit op het veldbedje liggen, doe de ogen even dicht en ben vertrokken. Dan komen twee Duitse pelgrims aanwandelen, die op weg zijn van Cluny naar Le Puy.

Evenals een andere groep die we eerder troffen, zijn zij vier jaar geleden in Le Puy begonnen en ze zijn vorig jaar tot Leon gekomen. Ze vinden het nu echter te warm en denken dat het half oktober beter zal zijn om te wandelen.
We wandelen nu over een onverharde weg langs het kasteel van Beauvoir. Een heerlijk windje zorgt dat het vandaag niet te warm wordt. Ondanks dat de temperatuur rond de 30 graden schommelt, heb ik nu geen last van de warmte en de rugzak lijkt zelfs niet zo zwaar. Ik draag een licht overhemd over een isohemd en regelmatig giet ik daar wat water overheen.
Er volgt nog een lang stuk over de D42, maar gelukkig staat Theo onderweg met een stuk fruit. Hij belooft dat hij straks even voor Ste Agathe-la-Boutersse even zal wachten.
En dan zie ik een waterplas waarin gezwommen wordt. Ik bedenk me geen moment en even later lig ik heerlijk in het water te spartelen. Wat geeft dat een verfrissing!
Even voor vieren komen wij in Montverdun. Vandaag hebben wij ruim 28 km gewandeld en het ging allemaal zonder problemen.
De kok van het plaatselijk restaurant is er vandaag niet en daarom eten wij maar koude schotel. Daarna beklimmen we nog even een berg waarop de kerk is gebouwd en halen daar een pelgrimsstempel.

Er ligt ook een leuke gîte, maar wij hebben nog een nachtje te goed in ons hotel in Roanne.


Op zoek naar het echte pelgrimsgevoel (8)

 22 augustus 2011 -

LUXE LEVENTJE - RUGZAK

Het is even voor zessen als ik weer wakker word. Ik zet koffie terwijl de andere Theo de afwas doet op onze kamer. Om kwart voor zeven staat iedereen klaar bij het busje. Over een ding zijn wij het helemaal eens: de kamers in dit hotel zijn ruim en mooi.
Onderweg naar het startpunt maken we nog een snelle stop om wat stokbroden en croissants in te slaan. Op dit moment is het nog een draaglijk temperatuurtje, maar het is vannacht maar weinig afgekoeld en weldra zal de zon weer genadeloos toeslaan.
We verlaten Saint-Alban-Les-Eaux langs een laan omzoomd door platanen en dalen af in het dal. Het duurt maar even of er wordt ook weer geklommen. Ook vandaag wandel ik met volle bepakking op mijn rug. De waterzak is gevuld met ruim 2 liter water. Verder genieten wij volop van mooie uitzichten op het dal van de Loire.

We bereiken Lentigny. Theo staat daar al te wachten met koffie en brood, dat is dan gelijk ons ontbijt voor vandaag. Gelukkig kunnen we ook terecht voor een mooie gemeentestempel, maar verder is hier alles gesloten. In de loop van de morgen passeren wij het 18e eeuwse kasteel Châtelus. In een nabij gelegen weiland hebben een aantal hengsten wel erg veel belangstelling voor een paar merries in het weiland ernaast.
Een tijdje laten bereiken we het tweelingdorp Saint-Jean-Puy en Saint Maurice sur Loire. Ook hier wacht Theo met een bakje koffie. Ondanks de toenemende hitte gaat die er goed in. Wij genieten ook nog steeds van het prachtig uitzicht op de Loire en de Gorges de Loire. Persoonlijk maak ik nog even een rondje door het stadje, bezichtig de Donjon en de plaatselijke kerk. Hier zijn veel oude muurschilderingen uit de 13e eeuw te bewonderen, waaronder een St. Jacobspelgrim, die pas in 1999 werd herontdekt.

Het is genieten van de omgeving waar we nu doorheen wandelen, maar even later tijdens een klim gaat er toch iets fout. In de omschrijving staat dat we na de afdaling haaks naar het oosten moeten afbuigen, maar ik ben alweer aan het klimmen.
Er is ook geen markering meer te zien. Ik ga terug en kom bij een begroeide weg, maar daar valt ook nergens een markering te bespeuren en het pad is verderop ook onbegaanbaar. Ik probeer nog een ander pad, maar dat loopt ook dood. Dan merk ik dat ik ook mijn routebeschrijving ben kwijtgeraakt. Ik besluit die eerst te gaan zoeken en vind hem een paar paden terug, waar ik eerder de markering zocht. Ik ben helemaal het spoor bijster en bel even naar de anderen om te informeren.
Juist op dat moment komt Arie aanlopen en die heeft gelukkig een GPS die nog werkt. Wij besluiten om het dorpje Bully in te geven en die richting op te gaan. Eerst komen wij toch weer op een doodlopend pad en kiezen dan ten einde raad voor een pad dat helemaal naar boven klimt. En daar vinden we warempel de goede markering. Ik houd het niet meer van de warmte en mijn rugzak weegt steeds zwaarder na die paar klimmen.

In Bully vinden wij ook geen café, waar ik zo op gehoopt heb. De verzorgingspost staat er wel, het is echter maar een mager schaduwplekje bij een kerkhof. Er is gelukkig wel een waterkraan. Ik draai hem wijd open en spuit me helemaal nat. Dat koelt wel iets af. Uitgeput en drijfnat drink ik wat Theo mij aanreikt. Gelukkig kom ik weer bij mijn positieven en drink nog een kop gevulde soep en een yoghurt.
Zodra de anderen weer aanstalten maken om verder te wandelen, neem ik toch nog even een kop koffie en maak gebruik van de kraan om mijn voorraad aan te vullen. Gelukkig zie ik dat ik daar mijn bril nog heb liggen. Ik besluit verder te gaan met een kleinere rugzak. De puf om foto’s te maken is echter helemaal over. Ik ben echt doodmoe en vraag me af hoe dat in de komende weken verder zal gaan.
In het plaatsje Dancé wacht Theo op ons bij de kerk. Ik zoek even verkoeling in de kerk, of ben ik toch op zoek naar bezinning? Ik weet het niet , maar het geeft me in ieder geval een rustig gevoel en het is er koel.
Daarna probeer ik nogmaals totale afkoeling te vinden onder een kraan bij een grote kuip. Terwijl ik daar even later in het gras lig, laat Theo nog eens 10 liter koud water over mijn rug stromen. Heerlijk is dat!
Voor vandaag resten ons nog 4 kilometer en ik besluit ook mijn nieuwe Teva’s maar eens uit te proberen. Enigszins ontspannen begin ik zo aan de laatste kilometers. Dan, toch nog een tegenvaller als aan het eind van de rit ook het enige café gesloten blijkt te zijn. Wij gaan niet bij de pakken neerzitten en drinken een biertje uit eigen koeling en rijden vervolgens richting Roanne voor onze overnachting.
Ik ben uitgeput als we daar aankomen, neem een ijskoude douche en val op bed in een diepe slaap.
Omstreeks 19 uur word ik weer wakker en besluit toch maar even naar het Chinese buffet te gaan, want dat is me gisteren uitstekend bevallen.
Daarna neem ik het wandelschema van de komende dagen nog eens door. Er is wat ruimte om te schuiven met de afstanden, maar wij willen in ieder geval maandag in de voormiddag Le Puy bereiken.
Mogelijk kunnen we op een avond wat langer doorwandelen, dan is de hitte wat draaglijker. Vandaag was de temperatuur de hele dag tegen de 40 graden. Dat hou je wel een voormiddag vol, maar in middaguren moet je toch je rust nemen en de schaduw opzoeken.
Nee, het leven van een pelgrim gaat niet altijd over rozen, ook niet van “luxe” pelgrims zoals wij.
En, dit luxe leventje zal ik volgende week zeker missen, als ik er alleen voor sta.


Op zoek naar het echte pelgrimsgevoel (7)

 21 augustus 2011

Noailly - Saint Alban-les-Eaux

Gisteravond hebben wij op de terugweg naar ons hotel een waterkoker gekocht, zodat we in de ochtend op de hotelkamer heet water hebben om koffie te kunnen maken. Het is zes uur als ik wakker wordt. Ga me vlug douchen en dan direct water koken. Om kwart voor zeven is alle bagage in de bus en drinken we buiten een bakje koffie.
Het is lekker weer en op de weg naar de start koop ik nog snel wat verse croissants en chocoladebroodjes. We zijn om 8 uur weer bij ons startpunt bij Noailly. Vanaf hier is het nog 1750 kilometer naar Santiago.

Na het ontbijt gaan we snel op pad, vandaag willen we snel wat kilometers maken voordat het weer te warm wordt. Ik vertrek als laatste en haal na enige tijd Arie Evegroen in. We lopen samen op en komen bij een mooi stekkie, dat Theo van de Ven heeft uitgezocht voor de verzorging.
We komen daar als eerste aan. Ik besef dat dat niet kan, dus zijn de anderen voor de verandering weer eens fout gewandeld. Een belletje geeft uitsluitsel, ze zijn inderdaad verkeerd gelopen en wandelen nu op weg naar Saint Romain-la-Motte.
Dus wij breken op en gaan ook verder die richting op. In Saint-Romain-la-Motte bekijk ik de kerk, de pastoor komt er even bij staan en geeft me een hand. Hij vertelt dat er zo meteen een dienst is. Even later zie ik een heleboel ouders met hun baby aankomen voor een doopplechtigheid. De anderen van onze groep komen ook aanwandelen en dan zijn wij weer compleet.
Wij laten een stempel plaatsen op het Credencial del Pelgrino.

Nu op pad naar Saint-Haon-le-Châtel, met de totale rugzakbelading voor de komende weken op de rug. Het is warm en merk ik wel dat ik nog moet wennen aan het wandelen met bepakking, maar dat komt in de komende weken wel weer goed.

Al zie ik even later dat ik niet de enige ben die het warm heeft. Als er niet zoveel kroos in de poel had gelegen, had ik graag met ze willen ruilen. Saint-Haon-le-Châtel blijkt weer hoog te liggen, dus het is weer klimmen geblazen.

Rond half één bereik ik het stadje met zijn vestingmuur en de torens, waar er nog zeven van de oorspronkelijke zeventien van over zijn. Ik doe de rugzak af, pak een bakje koffie en slenter daarna nog even door het stadje. Ik ga de kerk binnen, neem plaats op een van de banken en laat de stilte over me heen komen. Het is even heerlijk zo te zitten, komt het door de koelte of doet de kerk je toch wel wat? De bedoeling is om in het volgende dorp te gaan eten.
Ik ga alvast vooruit omdat te bespreken. Maar dan gaat het mis. Ik wandel de verkeerde kant op en klim naar La Judée. Daar spreek ik iemand aan en vertel hem dat ik het een fantastisch mooie omgeving vind, maar dat ik niet weet waar ik op dat moment ben.


Terwijl de zinderende zon op ons neer schijnt, probeert de man mij duidelijk te maken waar ik terecht ben gekomen. Ik bedank hem voor de informatie en bel naar Theo van de Ven, dat ik wat achterop raak en niet op tijd in het afgesproken dorp kan zijn.
Volgens de bekende wet gaan alle dingen op zo’n moment fout, want ook met Theo gaat het die morgen niet van een leiendakje. Hij had die nacht de koeling laten doordraaien, waardoor er startproblemen waren met het busje. In Renaison duurt het even voordat iedereen weer bij elkaar is. Mijn telefoon staat per toeval ook alleen op trillen en zo mis ik enkele telefonische oproepen. In het dorp blijkt de kok van het restaurant al naar huis te zijn.
Dus, dat wordt zelf kippensoep maken in de schaduw van een grote boom. We besluiten om tot 4 uur hier te blijven en zo de ergste warmte te ontwijken. Klokslag 4 gaan we verder; het is nog steeds erg warm, zo’n 36 graden in de schaduw. Zelfs de wind is nu warm, we krijgen gelukkig wat beschutting van de bomen. In Saint André-d’Apchon zien we Theo met het busje staan, hij is in gesprek met een Fransman. Maar, of ze er veel wijzer van worden!
Wij krijgen een stuk meloen en dat is een welkome verfrissing. We volgen een mooie onverharde weg op de helling en hebben een mooi uitzicht op het dal van de Loire. In de verte zie ik Roanne liggen, daar zullen wij de komende nacht doorbrengen.
Eerst moet er echter nog behoorlijk geklommen worden. Het wordt zwaar en de rugzak gaat nu zijn tol opeisen. Ik ben blij als ik het plein van Saint Alban-les-Eaux bereik. Op een terrasje drinken we wat en gaan dan op weg naar ons overnachtingsadres. Hotel Terminus heeft erg mooie kamers voor ons gereedgemaakt en iedereen is erg tevreden. We zullen hier drie nachten verblijven. Wat een luxe voor eenvoudige pelgrims zoals wij zijn. ‘s Avonds genieten we eerst van een uitgebreid Chinees-wokbuffet, voordat we moe onze kamer opzoeken.
Ik val direct in slaap, maar rond twee uur ben ik weer wakker. Pak mijn laptop en maak de boekingen voor de wandelreis in Nieuw Zeeland voor komende januari rond. Daarna begin ik aan dit blogverslag. Zo tegen half vier ben ik daarmee klaar en dan staan ook de foto’s tot vandaag op mijn Picasa webalbum.
Ik besluit nog even op bed te gaan liggen.

Op zoek naar het echte pelgrimsgevoel (6)

20 augustus 2011

De echte pelgrimsroute


Vandaag moeten we 58 km naar Charlieu rijden om uiteindelijk op een echte pelgrimsroute te kunnen wandelen. Gisternacht heb ik via het internet onze boekingen aangepast en nu maar hopen dat alles goed is overgekomen.

In Charlieu is er markt, dus een ideale gelegenheid om wat inkopen te gaan doen. Wij kunnen daar ook een stempel halen bij de pastoor. Gelijk krijg je dan het gevoel dat je nu echt aan het pelgrimeren bent. Ook het straatnaambordje geef aan dat we op de "juiste"weg zijn.

Na het verlaten van het stadje bereiken wij het Couvent des Cordeliers. Daarna is het weer klimmen geblazen. Anders dan de vorige dagen wandelen we nu echter niet in een woud en de zon schijnt ‘onerbarmelijk’ op onze hoofden. De temperatuur is naar 38 graden gestegen.

We komen nog langs het kasteel Le Mont en beginnen dan aan onze afdaling naar St-Nizier-sous-Charlieu. Nu hebben we wel prachtige vergezichten, maar missen daarentegen de schaduw van de bomen.
In Briennon staat Theo ons op te wachten en hier gebruiken we het diner langs de jachthaven bij een pizzeria.
Daarna gaan wij weer we moeten weer door en krijgen warempel een stukje bos, dat de ergste hitte tegenhoudt.
We bereiken La Bénisson-Dieu, het punt waar we eigenlijk op deze route verder hadden gewild. We halen een stempel en ik bekijk rustig de kerk. Ga zelfs even zitten om te genieten van de mooie beschilderingen.


Dan wat drinken bij Theo met een nectarine en toch weer op pad.

Bij een “brug of waterdoorgang” trek ik mijn schoenen en sokken uit en laat me lekker afkoelen in de rivier. Ik voel me meteen lekker afgekoeld. Ga weer verder, kom bij een boerderij en daar zit Wies.


Ze voelt zich niet zo goed. Dat komt waarschijnlijk vanwege de warmte en ze besluit om deze dag af te sluiten bij de post van Theo.


Wij pakken een drankje, gaan daarna wat inkopen doen en in een hoekje bij de kerk gebruiken we onze avondmaaltijd.

Vandaag eens niet erg laat thuis, dus even de tijd om mijn blog verslagen bij te werken.

Op zoek naar het echte pelgrimsgevoel (5)

19 augustus 2011

We veranderen van pad

In overleg met de andere deelnemers aan deze groepswandeling, hebben we besloten om vanaf morgen over te gaan op een echt Pelgrimspad, dat vanaf Cluny komt.
Mogelijk was de wijn daar mede oorzaak van, maar zoals ik al zei: ik had nog steeds geen echt pelgrimsgevoel. Je wandelt gewoon een mooie GR, door het prachtige Morvan.

Vandaag moet ik even op een stukje wandeling verstek laten gaan, omdat Theo van de Ven een apotheek nodig heeft. Maar na ca 3 km wil ik weer met de groep meelopen. Het toeval wil echter dat juist daar de route is omgelegd, maar door hetzelfde “toeval” komt de groep toch bij ons uit. Wij drinken samen koffie en eten een croissant en gaan dan weer op pad.
We vinden geen markeringen en volgen een oude beschrijving van het traject. Dat gaat een tijdje goed totdat ik een verkeerd pad neem en we weer afdalen tot aan de verharde weg. Dan besef ik waar we zijn en we besluiten om via die weg naar de boswachterij van La Croisette te wandelen.


We komen langs een stuwmeer en bij de boswachterij heeft Theo een prachtig plekje gevonden. Ik val daar toch even languit op het veldbed. Hier zouden wij volgens de beschrijving 8,5 km afgelegd moeten hebben, maar met het fout lopen mee staat de teller bij ons al op ruim 15 km.

Na het verlaten van de post, gaat het weer mis met de markering en nu gaan wij met behulp van de GPS richting de Tv-zendmast en warempel daar zien we de markeringen terug. We hebben nu het hoogtepunt van de Morvan bereikt op 901 meter: de top van Le Haut Folin.


Normaal gesproken zou er nu een afdaling moeten volgen, maar ze hebben een verrassing voor ons in petto: er volgt nog een klim naar een volgende zendmast. We zien de restanten van een in de beschrijving genoemde skilift. Het beloofde panorama werd beschreven voordat de bomen begonnen met groeien. Maar hoog is het wel, dat bewijzen de druppels die van mijn voorhoofd stromen.

Bij Glux besluiten wij om voor vandaag te stoppen, want om 19.00 uur nog aan een wandeling van 12 kilometer beginnen, is niet te doen.
Wij besluiten deze wandeldag met kaas, worst, bier en wijn in het bos.

’s Avonds verwisselen wij nog even van hotel, want de kamers zijn wel erg verouderd en we kunnen er ook niet eten. Maar na de verhuizing genieten wij nog van een zeer goed diner en mooie kamers.